ໄອເດຍເດັດ! ພຽງແຕ່ມີ “ ພຼາສຕິກ ” ເດັກອິນເດຍ ກໍໄດ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນແລ້ວ

ໂຮງຮຽນອິນເດຍ ໄອເດຍເດັດ ໃຫ້ນັກຮຽນ ” ຈ່າຍຄ່າຮຽນດ້ວຍຂີ້ເຫຍື້ອພຼາສຕິກ ” ເພື່ອຊ່ວຍຫຼຸດການຈູດຂີ້ເຫຍື້ອ, ປູກຈິດສຳນຶກ ແລະ ສ້າງທັກສະອາຊີບ – ເສີມລາຍໄດ້ ປ່ຽນເມືອງໄປຕະຫຼອດການ.

ໂຮງຮຽນ ອັກຊາ ຟໍຣຳ ໃນລັດອັດສຳຂອງອິນເດຍ ມີວິທີການແກ້ບັນຫາມົນລະພິດ ທີ່ເກີດຈາກ ຂີ້ເຫຍື້ອພຼາສຕິກ ໂດຍການໃຫ້ນັກຮຽນຈ່າຍຄ່າຮໍ່າຮຽນ ດ້ວຍການນຳ ຂີ້ເຫຍື້ອພຼາສຕິກແບບໃຊ້ຄັ້ງດຽວຖິ້ມ ຈາກບ້ານ ມາໃຫ້ທາງໂຮງຮຽນ ຢ່າງໜ້ອຍ 25 ອັນຕໍ່ອາທິດ.

ໂດຍໂຄງການນີ້ ເກີດຂຶ້ນຫຼັງຈາກທີ່ ຜູ້ຮ່ວມກໍ່ຕັ້ງໂຮງຮຽນ ຮູ້ວ່າ:

ມີການຈູດ ຂີ້ເຫຍື້ອພຼາສຕິກ ທີ່ບ້ານເຮືອນຂອງນັກຮຽນ ເພື່ອສ້າງຄວາມອົບອຸ່ນໃນລະດູໜາວ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດຝຸ່ນຄວັນໄປທົ່ວ ລວມເຖິງໃນຫ້ອງຮຽນ ແລະ ມີສານພິດອັນຕະລາຍຕໍ່ສຸຂະພາບ.

ທ່ານ ປາມິຕາ ຊາມາ ຜູ້ຮ່ວມກໍ່ຕັ້ງ ໂຮງຮຽນ ອັກຊາ ຟໍຣຳ ກ່າວວ່າ:

” ເຮົາຕັດສິນໃຈເກັບ ພຼາສຕິກ ຈາກນັກຮຽນ ເພາະວ່າ ນັ້ນເປັນບັນຫາທີ່ເກີດຂຶ້ນຕອນນີ້, ເຮົາໄດ້ຍິນນັກຮຽນບອກວ່າ ພວກເຂົາຈູດ ພຼາສຕິກ ເກືອບທຸກມື້ ໃນໄລຍະລະດູໜາວ, ນັກຮຽນຕ້ອງມາຢູ່ໃກ້ໆກອງໄຟ ເພື່ອຮັບຄວາມອົບອຸ່ນ, ເຮົາກໍເລີຍເຮັດເປັນຂໍ້ບັງຄັບ. “

ໂຮງຮຽນ ໄດ້ມີໂຄງການໃຫ້ນັກຮຽນ ເຮັດສິ່ງກໍ່ສ້າງຈາກ Eco-Brick ຂຶ້ນມາ ດ້ວຍການນຳເສດຂີ້ເຫຍື້ອ ຍັດເຂົ້າໄປໃນກະຕຸກພຼາສຕິກ ໂດຍທາງໂຮງຮຽນມີແຜນສ້າງ ທາງຍ່າງເຊື່ອມຕໍ່ ຈາກຂີ້ເຫຍື້ອພຼາສຕິກນີ້.

” ນັກຮຽນມີຄວາມເອົາໃຈໃສ່, ຕອນນີ້ ພວກເຂົາຮູ້ແລ້ວວ່າ ພຼາສຕິກບໍ່ດີຕໍ່ສຸຂະພາບ, ການຈູດພຼາສຕິກເປັນສິ່ງບໍ່ດີ, ພວກເຂົາເວົ້າກັບພໍ່-ແມ່ ກ່ຽວກັບ ຜົນເສຍຕ່າງໆ ແລະ ພໍ່-ແມ່ກໍເລີ່ມເຂົ້າໃຈ ” ທ່ານ ປາມິຕາ ກ່າວ.

ໂຮງຮຽນ ອັກຊາ ຟໍຣຳ ເປັນໂຮງຮຽນທີ່ດຳເນີນການຮຽນ-ການສອນ ໂດຍປະສົມປະສານການສຶກສາແບບທົ່ວໄປ ກັບ ການຝຶກອາຊີບ ເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ຄົບຖ້ວນ ເຊັ່ນວ່າ: ການຕິດຕັ້ງແຜງໂຊລາເຊວ ໃກ້ນັກຮຽນທົດລອງເປັນຄູ, ຮຽນຮູ້ເຕັກໂນໂລຊີ, ການອະນຸລັກສິ່ງແວດລ້ອມ, ການເຮັດກິດຈະກຳພົນລະເມືອງເບິ່ງແຍງຊຸມຊົນ, ການເຮັດທຸລະກິດສ້າງລາຍໄດ້ ໄປຈົນເຖິງການເຮັດວົງຈອນໄຟຟ້າ ເຊິ່ງໂຮງຮຽນນີ້ເປັນແນວຄິດຂອງຄູ່ຮັກຄູ່ໜຶ່ງ ທີ່ໃຊ້ຊີວິດໃນລັດອັດສຳ.

ເດັກດ້ອຍໂອກາດຈຳນວນຫຼາຍ ຕ້ອງອອກຮຽນກາງທາງ ເພື່ອມາຫາເງິນ, ແຕ່ໂຮງຮຽນແຫ່ງນີ້ ຫາທາງໃຫ້ພວກເຂົາຫາເງິນໄດ້ ພ້ອມກັບໄດ້ຮຽນໄປນຳ ຢ່າງເຊັ່ນ ການທີ່ໂຮງຮຽນຈ້າງ ນັກຮຽນທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ ເປັນລາຍຊົ່ວໂມງ ໃຫ້ສອນ ນັກຮຽນທີ່ໜ້ອຍກວ່າ ເປັນຕົ້ນ.

ນອກຈາກນັ້ນ, ຫຼັກສູດຝຶກອາຊີບຂອງທາງໂຮງຮຽນ ກໍມີສ່ວນຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນ ມີທັກສະໃນງານດ້ານຕ່າງໆ.

ທ່ານ ປາມິຕາ ກ່າວວ່າ:

ເຮົາຫວັງວ່າ ພວກເຂົາຈະມີທັກສະຫຼາຍພໍ ທີ່ຈະຢືນດ້ວຍລຳແຂ່ງຂອງຕົນເອງໄດ້, ເຮົາກຳລັງພະຍາຍາມພັດທະນາແບບຈຳລອງ ເຊິ່ງເຮົາເລີ່ມຈາກການໃຫ້ການສຶກສາ ໄປຈົນເຖິງ ການຈ້າງງານ.

ໄລຍະທຳອິດ ມີເດັກມາຮຽນທີ່ນີ້ 20 ຄົນ ແຕ່ປັດຈຸບັນ ມີນັກຮຽນຫຼາຍກວ່າ 100 ຄົນ ຮຽນໃນເຮືອນໄມ້ໄຝ່. ທັ້ງນີ້, ຄູ່ຮັກຄູ່ນີ້ ຫວັງວ່າ ຈະນຳແບບຈຳລອງນີ້ ໄປເຮັດໃຫ້ພື້ນທີ່ອື່ນໆທົ່ວອິນເດຍ ອີກດ້ວຍ.